Irene Schouten over heftige zwangerschap: 'Hij zag me strijden'

Irene Schouten is inmiddels over de helft van haar eerste zwangerschap (zie video) en hoewel ze zich nu eindelijk goed voelt, was dit eerst helemaal niet het geval. Ze kampte met met Hyperemesis gravidarum, een extreme vorm van zwangerschapsmisselijkheid. Vorige week sprak Irene over haar heftige zwangerschap in weekblad Party.

Irene wil met haar openhartigheid meer bekendheid creëren voor extreme zwangerschapsmisselijkheid. "Van mij mag er wel meer over gesproken worden", meent ze. "Veel mensen denken: in het begin is iedereen die zwanger is wel een beetje misselijk. Maar er is ook een extreme vorm." Ze zegt vervolgens geluk te hebben gehad dat haar gezondheid maar twintig weken door deze extreme zwangerschapskwaal werd aangetast. "Sommige vrouwen hebben er veertig weken last van en moeten meerdere keren naar het ziekenhuis."

De voormalig topschaatsster, die afgelopen februari na vijftien jaar een punt achter haar succesvolle sportcarrière heeft gezet (zie onderstaande video), krijgt ook regelmatig ongevraagde adviezen: "Ik krijg vaak reacties als: 'Je moet gemberthee drinken' of 'Gewoon dit of dat doen'. Mensen denken al snel dat ik me aanstel. Maar ik weet zeker dat de meiden die Hyperemesis gravidarum hebben, zich niet aanstellen."

Tekst gaat verder onder de video.

4:38

Einde carrière op het ijs van Irene Schouten

Gaat het vanzelf over?

"Ik deed het echt niet voor mijn lol, de hele dag in bed liggen", vervolgt Irene. Maar gelukkig gaat het nu weer goed met haar, ook al duurde dat dus wel twintig weken. "En dan denk je: het is zo fijn dat je kunt meemaken hoe het is om zwanger te zijn zonder de hele tijd te moeten overgeven!" Naar eigen zeggen werd ze na twintig weken opeens niet meer misselijk wakker. "Ik besloot mijn medicatie niet meer te nemen. Vanaf dat moment kon ik weer mijn ding doen."

Haar extreme zwangerschapskwaal had natuurlijk ook gevolgen voor haar echtgenoot Dirkjan, vertelt Irene: "Hij zag hoe ik aan het strijden was, hoe zwaar ik het had, maar hij kon niks doen." Ze was naar eigen zeggen te ziek om het huishouden op te pakken, ondanks dat Dirkjan de hele dag moest werken. "Ik voelde me heel lullig tegenover hem", geeft ze toe. "En hij voelde zich ook lullig tegenover mij. 'Ik kan niks doen om het te veranderen', zei hij." Irene waardeerde het daarom ook toen hij de huishoudelijke taken op zich nam, maar nu is ze weer fit genoeg om ook haar handjes uit te steken.