HEFTIG: Igmar Felicia vertelt voor het eerst over dubbelleven

538-dj Igmar Felicia staat erom bekend om zo nu en dan hints te geven over zijn privéleven, om er vervolgens nooit meer op terug te komen. Zo vertelt hij eerder over zijn zus waarvan hij het bestaan niet afwist. En schrijft hij over een mist in zijn hoofd, zonder follow-up (zie de Instagram-posts hieronder). In AD vertelt Igmar voor het eerst openhartig over zijn dubbelleven.

Dubbelleven

Hij begint openhartig over zijn jeugd. "Je moet weten: in ons gezin leidden we een dubbelleven. In De Zaal (de kerk waar Jehova’s Getuigen elkaar treffen, red.) gedroegen we ons netjes. Thuis was het heel anders. Mijn vader gebruikte veel verbaal en non-verbaal geweld. Er hing altijd een soort ijzige spanning. Het kon elk moment misgaan. Dan viel hij weer dronken op de grond en liet hij alles lopen. Hij kleineerde mijn moeder, riep dat het eten smerig was, werd om onverklaarbare redenen boos op mij. Dan dreigde hij bijvoorbeeld mijn bril te breken. ‘Je hebt de stem van een homo’, riep hij vaak. In zijn ogen is homoseksueel zijn het ergste wat er is.

Aan voetbal had hij een hekel. Hij griste ooit een sporttijdschrift uit mijn handen en knipte het voor mijn ogen in stukken." Ook vertelt Igmar openhartig over de mishandelingen die in huis plaatsvonden. "Hij sloeg ons, met de hand of met een pollepel; mijn moeder sprong er soms tussen. Omdat hij zich in de kerk netjes gedroeg, wist niemand ervan. Ook familie en vrienden niet."

Gelukkig voor Igmar is er een einde aan de heftige strijd gekomen. "Ik weet nog goed wat het keerpunt was. Ik keek naar De Gouden Kooi op tv. Voor de zoveelste keer pakte hij de afstandsbediening, die hij steevast ‘de satan’ noemde, af om naar een andere zender te zappen. We vlogen elkaar in de haren. Mijn vader riep: ‘Als ik nu een pistool had, schoot ik je door je kop!’ Mijn moeder stuurde hem toen het huis uit. Kort daarna volgde de scheiding, ik was 17. Hij zwierf vaak door Amersfoort. Ik beloofde mijn moeder de politie te bellen als ik hem zou tegenkomen, zo bedreigend was de situatie."

Nieuw leven

Kort hierna kregen Igmar en zijn familie een compleet nieuw leven. Dit vond Igmar erg pittig, vooral in de liefde ging het mis bij de dj. Met zijn eerste vriendinnetje beleefde hij een vervelend moment. "Toen we seks zouden hebben, realiseerde ik me dat er geen weg terug was. Ik riep: stop, ik kan het niet! Ik be­vroor. Ik dacht: dit is het eind van mijn ­leven. Ik kom nooit meer in het paradijs. Dat meisje vond me zó raar. Ik was niet gewend om over mijn achtergrond te vertellen en deed dat dus ook niet." Een lange tijd had Igmar het gevoel gek te zijn, omdat hij niet wist wat 'normaal' is, zo staat in het AD. "Dat lukt me sinds een jaar steeds beter."

Over de zus, die hij sinds kort in zijn leven is, zegt hij het volgende: "Naast haar zijn er nog drie die ik niet ken. Mochten zij contact opnemen, dan zou ik er wel op ingaan. Maar mijn moeder zegt altijd: het leven is geen Spoorloos waarbij mensen elkaar huilend van geluk in de armen vliegen. Ik vind het contact met mijn halfzus wel even genoeg, daar laat ik het voor nu bij." Na negen jaar geen contact te hebben, spreken Igmar en zijn vader elkaar nog één keer per jaar. "Ik krijg weinig van hem terug en dat doet pijn. En toch zoek ik hem elk jaar even op. Fuck it, ik wil hem gewoon zien. Een middagje. Dan laad ik mezelf op, zuipt hij veel bier, worden we boos op elkaar en ga ik weer weg."

https://www.instagram.com/p/B27LOUyoxpw/

https://www.instagram.com/p/B_z8zrTHNhg/