Lale Gül pinkte traantje weg bij concert Holland zingt Hazes

Schrijfster Lale Gül heeft gehuild bij het zien van een zingende André Hazes en Roxeanne Hazes met het hologram van hun vader tijdens het concert Holland zingt Hazes. "Ik ben niet snel emotioneel, en al helemaal niet wat betreft films en muziek", schrijft Gül in haar tijdelijke column voor AD. Maar bij het zien van de twee duetten uit 2019 en 2020 moest ze toch "een traantje wegpinken".

De schrijfster, bekend van haar boek Ik ga leven, werd ook emotioneel bij het zien van de film Bloed, zweet en tranen uit 2015, een film van regisseur Diederick Koopal over het leven van de Amsterdamse volkszanger. Volgens haar komt haar ontzag voor Hazes door zijn authenticiteit en talent. "En vooral dat laatste is iets waar we onverdeeld over zijn: zijn stem en muziek zijn tijdloos, uniek en ongekunsteld."

"Ik heb Ik leef mijn eigen leven grijsgedraaid, omdat het een ode is aan het individualisme, de vrijheid en tolerantie." Daarom stelt Gül "een Canon van Nederlandse muziek" voor waarin een van Hazes' grootste hits wordt opgenomen. "Want Hazes, maar met name ook dit lied, is dé Nederlandse identiteit ten voeten uit."

Gül maakte dit weekend bekend bezig te zijn met een tweede boek. Dat zal gaan over "de nare nasleep van mijn eerste boek en over intrigerende ontmoetingen", zo meldde Gül zaterdag in haar eerste vaste column in Het Parool. Gül wordt online bedreigd sinds haar eerste boek Ik ga leven uitkwam. In de bestseller, die gaat over een Turks streng-islamitisch gezin in Amsterdam-West, is ze kritisch over veel Turkse en islamitische tradities waarmee zij is opgegroeid.