Monique deelt emotioneel verhaal

Al eerder was Monique kapot van verdriet om het overlijden van het lieve hondje Capo. Het beestje moest worden ingeslapen en dat was een zware beslissing. Op dit moment krijgt Monique nog zo veel reacties op dit verdrietige verhaal dat ze nu het gehele verhaal op Instagram vertelt.

Met een mooie foto van Capo schrijft Monique aangeslagen: "De afgelopen weken heb ik zo veel privé berichten gekregen van lieve volgers met een hondenhart daarom laat ik jullie eenmalig met een (hele)lange uitleg weten wat er uiteindelijk is gebeurt. Dank jullie wel voor jullie liefde❤️ Nadat Capo steeds meer ging manken in een paar dagen tijd hebben mijn vriendin en haar gezin direct een 1e controle en röntgen laten maken en werd er ED en slijtage /artrose geconstateerd in beide ellebogen. Na een 2nd (orthopeed in België) en 3rd opinion, kwam er bij deze 2 artsen naast de beide ellebogen ook HD aan beide heupen uit. Helaas kwam hier ook uit dat dit o.a erfelijke afwijkingen zijn. Dan komt het moment dat je je keert tot de Fokker vwb gezondheidsverklaringen van de (voor)ouders. Helaas was alleen die van Capo’s vader aanwezig. Het is te hopen dat de andere hondjes uit het nest niet hetzelfde leed ondervinden als deze arme schat. Moederhond bleek in de tussentijd ook weggedaan te zijn omdat ze ermee uit gefokt waren ?

Alle gesproken artsen gaven aan wel te kunnen opereren, maar dat zij zichzelf moesten afvragen of zij dit wel wilden omdat hij nog zoveel kilo’s zou bij groeien en daardoor nooit pijnloos zou leven. Zijn linker elleboog was zo ernstig versleten dat dit leek op een hond van 11 jaar. Capo moest vanaf het eerste bezoek direct aan de pijnstilling, maar ondanks dat betekend dit naar alle waarschijnlijkheid altijd pijn, geen lange wandelingen, niet lopen naast de fiets, een uitspatting op een veldje of in het bos kan weer dagen van pijn betekenen. Een pijn die voor ons mensen niet te meten is waardoor niet de juiste pijnstilling kan worden gegeven. Wanneer een hond als pup geen toekomst heeft om pijnvrij te zijn en zich niet als een hond kan/mag gedragen dan mogen wij als mensen toch niet egoïstisch zijn? Na veel overleg met artsen, vele adviezen van erkende fokkers, maar met vreselijk veel hartpijn besloten dit gezin Capo op maandag in te laten slapen om hem een leven met veel pijn te besparen. Dan ga je als een liefdevol gezin echt kapot. Dit gezin heeft 2 maanden hiervoor ook afscheid moeten nemen van hun lieve 11 jarige Boerboel en dan nu dit!? Nadat door mijn vorige post de fokker nogal wat commentaar heeft gekregen liet zij van zich horen en gaf aan Capo terug te willen nemen om hem dmv supplementen, vitamines en beperking van beweging nog te “kunnen redden”. Mijn vriendin heeft hier samen met haar man en kinderen die nog midden in een rouwproces om hun oude Boerboel zitten, besloten Capo een “kans” te geven bij de Fokker. Net zoals moeder hond werd ook Capo doorgeschoven naar een kennis, maar inmiddels hebben we vernomen dat ze toch weer terug zijn bij de Fokker die ze in eerste instantie niet wilde. Waar heb je dan als hondenmama goed aan gedaan? Een achtbaan van emoties en onbegrip! Een leeg huis waar 11 jaar lang hondenliefde is geweest en je kinderen die denken dat deze lieve Pup nog een waardevol leven zal hebben. Tegen beter weten in "

https://www.instagram.com/p/BpwxOr4Avw_/?hl=nl

https://www.instagram.com/p/BpwzQbGA8zH/?hl=nl

Het is niet voor het eerst dat Monique afscheid moet nemen van een hond. In mei moest ze haar geliefde Dunya laten inslapen.

https://www.instagram.com/p/BikJmyxlcy0/?utm_source=ig_embed