Anna Nooshin open over paniekaanvallen en verblijf in azc's

Anna Nooshin vertelt in een gesprek met NRC over haar paniekaanvallen, haar vader die haar moeder en zusje geregeld in elkaar sloeg en de asielzoekerscentra (azc's) waar ze als kind verbleef. De krant interviewde de influencer over de documentaire ANNA: STATUS, die Prime Video maakte en te zien is bij de streamingdienst van Amazon.

"Ik heb geen herinneringen van: o wat was het zwaar", zegt Anna over de periode waarin ze als Iraanse vluchteling in azc's verbleef. "Ik denk dat het wel zijn sporen heeft achtergelaten, maar als kind gaat het toch een beetje langs je heen". In de derde aflevering van de vierdelige docuserie gaat Anna met haar moeder langs de dertien Nederlandse azc's waar ze verbleven.

Eenmaal in Aalsmeer beland, waar zij en haar gezin woonden toen zij een verblijfsvergunning hadden gekregen, moesten Anna en haar zusje zich vaak alleen thuis redden. Anna was toen elf jaar. "Mijn zusje en ik waren op onszelf aangewezen. We zorgden voor elkaar, maar niet uit liefde ofzo, we waren gewoon lotgenoten."

Privilege

Over haar vader vertelt de YouTuber in de krant dat hij dronk en haar nooit sloeg, maar wel haar zusje en moeder. "Ik had een privilege dat ik niet wilde hebben." De influencer probeert haar vader te begrijpen in plaats van boos op hem te zijn. "In Iran was hij één met zijn omgeving. Hij was rechter, had status." Volgens Anna dachten Nederlanders dat hij "dom was", "omdat hij wat langer deed over een zin samenstellen."

Door haar jeugd kampt Anna met angstaanvallen en daardoor soms met paniekaanvallen, deelt ze verder mede. "Als ik me niet comfortabel voel in een groep, dan ga ik slecht ademen, en als dat te lang doorgaat, dan kom ik in die paniekaanval." Ook is ze soms afwezig, dan is ze er "fysiek" wel, maar met haar hoofd niet bij, schrijft NRC. De regisseur van de serie, Niki Padidar, stuurde haar naar een psychiater. "Ik moest met mijn moeder en zus gaan praten over wat ons was overkomen."

Anna omschrijft de documentaire als "totaaltherapie". "Ik snap dat de buitenwereld denkt: waarom in godsnaam met camera’s erbij? Het kwam vooral doordat ik aan Niki had beloofd om volledig mee te werken, daar wilde ik me aan houden. En ik vertrouwde haar volkomen. Dat dwong mij om dingen uit te zoeken die ik al die jaren daarvoor voor me uitschoof."